Φοβάμαι

Φοβάμαι, να ζήσω το σήμερα που ξεκινά.
 Φοβάμαι, μη και στη λήξη μου ζητήσουν να διαγράψω το χτες.
 Σήμερον ο Χριστός προβάλλει ως επιθετική αγάπη
 για την επικράτηση της ελπίδας!
Σήμερον φοβάμαι το πάθος της έγκλειστης απάθειας,
μια πληρωμένη απραξία στο διηνεκές του χρόνου…
Σήμερον μου επιβάλλουν να φοβάμαι
 τη συμμετοχή στο θάνατο του Υιού,
 με το φόβο του θανάτου του ιού.
 Φοβάμαι, αλλά νωπιάζει στην μνήμη μου
εκείνη η αποφράδα νύχτα της Γεσθημανή.
Κι όμως, στους φόβους μου κρατώ πανωσκέπασμα
τους θρόμβους αίματος στο άγιο Του κορμί!
Παρόλο που φοβάμαι,
μυσταγωγώ το αύριο,
που θα λαφυραγωγηθεί ο Άδης
και η ζωή θα ξεκινήσει απ’ την αρχή!