Ανάλαφρα φαντάσματα της μνήμης μου
τα χρόνια που πέρασαν.
Ξοδεύτηκα!
Σπαν τη σιωπή τα χείλη μου
στον ήχο της συνήθειας.
Με μόχθο η ψυχή μου αναζητά
ό,τι υπάρχει!
Να ξεχασθούν οι σκέψεις μου
στο άγγιγμα παράφορου ονείρου
προσπάθησα!
Εφήμεροι επιδρομείς τα όνειρα,
στην κλίμακα τ’ ουρανού υψώνονται.
Μια στιγμή… στη σκέψη σου και σιώπησα.
Πονώ εκεί που λησμονώ,
τη λύτρωση ζητάω!
Χαράματα σε καρτερώ,
να μοιρασθείς το όνειρο
κι ό,τι το πάθος ορίζει.
Να μη χαθείς, ξοπίσω μου να πορευθείς,
στη μνήμη μου σιρόπι να γενείς, να τη γλυκάνεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Κάντε το σχόλιό σας