Ψάχνοντας την αγάπη.

 Θεέ μου, πόσο σιμά απ' την αγάπη περνάει ο άνθρωπος!
 Ακουμπώντας στη σκιά της πορεύεται
στο ανέγγιχτο φως της νοσταλγίας να αγαπηθεί.
 Στο θάνατό του ζει τη ζωή –μισή ζωή.
 Πορεύεται και η σκιά τον ακολουθεί.
Τι αχανές πέλαγος που είσαι αγάπη!
 Υποκρισία η σκιά σου σε μάτια κλειστά.
φανερώνεσαι και… φεύγεις ξανά!
Στα δικά μας βλέμματα ελευθερία ζητάς,
 σκλαβωμένη ελευθερία είσαι αγάπη!
 Eξαίρεση στο δήθεν κι εγώ σε προσκυνώ!