Ανθρώπινο πάθος
 (Το Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέυ)

 Φυλάκισες το χρόνο σου στα χρώματα,
 στην πορφυρή αναμονή κυμάτισε
 καλά το μυστικό σου.
Ολάκερη ζωή υπέμεινες
το βέβηλο σκοτάδι.
Σε νύχτες άχρωμες εστράγγιξες
την αιώνια ομορφιά σου.
 Άπλετο φως η νιότη σου
την ομορφιά σου εξουσιάζει.
Σαν κεραυνό δαπάνησες
 στο λυκόφως της αλήθειας
το βαθύτατο εγώ σου.
Ειρωνική σιωπή στο είδωλο
 και η όψη σου θολώνει .
Το πρόσωπό σου σκοτεινό
κι ο χρόνος σε στοιχειώνει,
 σαν την ψυχή σου πούλησες
 με αντάλλαγμα το κάλλος.
 Αλλοίωση μες την ψυχή
 και η αθανασία πάθος!