Αυτογνωσία 

 Καρφώνω το βλέμμα μου στο κενό, 

αιχμαλωτίζομαι εγκάθετος 

στο ανικανοποίητο της ώρας

 και μυρωμένος αγέρα -άωρου όρθρου- 

φλέγομαι στην έρημο

 της ανελευθερίας μου! 

 Τόσες και τόσες στιγμές συγκάλυψα αλήθειες

 σκορπίζοντας θάνατο στα ποιήματά μου.

 Πλαγιάζουν οι πόθοι μου ολόγυμνοι, κι εγώ; 

στη σκιά του σταυρού μου αιμορραγώ. 

Ίλασθητί μοι, Κύριε. 

 Στα λαχανιασμένα στήθη μου

 ζω τη στιγμή μου… σε ένα κόσμο θέωσης. 

Στην αρυτίδωτη ομορφιά της άγρυπνης ψυχής

 κηδεύτηκαν οι πόθοι μου

 και ταξιδεύουν οι μνήμες μου 

στη ραγισμένη σιωπή του χρόνου. 

 Αιμορραγούμε στο αδαπάνητο τίμημα της προσμονής

 και τα βεβηλωμένα λάθη μας ζωογονούν τις αισθήσεις μας.

 Στο ασημένιο δισκοπότηρο της ζωής νιώθουμε λεύεροι, 

στο άρρυθμο πόνου το δάκρυ γεμίζουμε φως.

 Άγγιξέ μας, Κύριε! 

19/09/2023