Υπήρξες μάνα

 Αφιερωμένο στις μάνες του κόσμου.
Στην μάνα μου, που είναι ο κόσμος!

 Αναρωτήθηκα,
γιατί στων νιάτων μου των χρόνων
 δεν σε φαντάστηκα ποτέ γυναίκα;
Όπως και τώρα, έτσι και στο χαμένο παρελθόν,
για μένα, πάντα υπήρξες μάνα!
 Χαράμισες τα χρόνια σου πίκρες να ανταμώνεις…
 και ήσουνα πάντα εκεί, εκεί…
 και σε θυμόμουνα,
όταν συχνά με σκέπαζαν πίκρες και στεναχώριες.
Μα ’συ, τον πόνο έκανες χαρά
 με την πολλή σου αγάπη!

 Ήσουν παρόν κι ας έλειπες,
για όλους, πάντα μια σκέψη είχες.
 Κι όμως, τα χρόνια μας κύλισαν,
 ντυθήκαμε την φθορά τους,
πάντα για σένα μένω παιδί
που θες να προστατεύσεις,
μα στην δική μου τη ματιά
πάντα υπάρχεις μάνα!

 Το νεαρόν πίσω μου στάθηκε,
 εκφύλισα τη νιότη
 σ’ ακολουθώ και θρέφομαι
απ’ τα διδάγματά σου.

Έχεις αξία ιερή, αξία Ιεράρχη!
 Έχεις για μήτρα την ψυχή,
για άμφια την αγάπη!
Δεν σου αρμόζουν λόγια ποιητικά, το τίποτα αγγίζουν.
 Πέρα απ’ τα λόγια τα φθηνά, που σε εγκωμιάζουν,
κρατώ μια αγάπη στην καρδιά, για μένα…
υπάρχεις μάνα!