Βραδινή μοναξιά.

 Βραδιάζει και η μοναξιά πλανάται στη γη.
 Σχέσεις ματώνουν και ρωτούν το γιατί,
λίγοι ειν' αυτοί που αντέχουν ακόμα.
Βρέχει και οι σταγόνες ποτίζουν το χώμα.

 Άνθρωποι στέκουν σε κάθε γωνιά
 σε δρόμους , πλατείες και σε μαγαζιά,
 έξω στη φύση ζουν μοναχοί
τρομάζουν και κλαίνε στη σιωπή.

 Τα λίγα τους όνειρα έχουν χαθεί,
 ψάχνουν για αγάπη, για φως, για ζωή,
 μα η ελπίδα πλανιέται στην προσμονή,
στα όνειρα στρέφουν την προσοχή.

 Άδειο τοπίο η πόλη ξυπνά,
κλείνουν τα στόματα δίχως μιλιά,
μέσα στο πλήθος έχουν όλοι χαθεί,
 την μοναξιά του ο καθένας ακολουθεί.