Τα διαμάντια του Μύλου

 Από νωρίς τραβούν το δρόμο για να βρεθώ
 -υπό του φως του φεγγαριού-
 με συναδέλφους,
 ανήσυχοι καλλιτέχνες!
 Έχει μια καθάρια ομοιότητα
 η διαφορετική προσέγγιση
 του καθενός στην τέχνη.
 Πελώριος φύλακας τούτος ο μύλος,
 στις παριές του πλαγιάζει η τέχνη
και η σκιά του,
έρωτας του θανάτου,
τη νανουρίζει!
 Φθηνή διασκέδαση, αντίστροφη
 στην αφηρημένη πληρότητα της τέχνης!
 Παράξενη σύζευξη!
Στα βλέμματά τους, που δεν μιλούν
 μα λένε πολλά,
 εγκαρτερούν το θαυμασμό
 στην σύλληψη φιλόδοξων ονείρων
 που θα γεμίσουν το κενό της τέχνης.
 Στη σκιά του μύλου μοιάζουν χαμόδεντρα
 τούτοι οι καλλιτέχνες,
 παραξενεύουν
 και επαναφέρουν την εμπειρία
 ολοκληρωμένη εντός τους.
 Κι εγώ, οργανικός θεατής,
 μέτοχος του συνόλου,
 αμβλύνω σαν ίσκιος της ζωής
 στην τέχνη του θανάτου…