Ο Δίκαιος
(το βουνό που αγάπησα)

 Μεγαλοπρεπής ο Δίκαιος χαίρει τη λεβεντιά του,
 Ασώματος, Λαγούδι, Ζυά, γονατιστά μπροστά του.
 Αγέρωχος σε προσκαλεί ν' ανέβεις στην κορφή του
 κι αν την πρόσκληση δεχθείς, θά 'ρθει η ανταμοιβή σου.

 Κοπιαστική η ανάβαση στα πόδια τα δικά σου,
 μα αξίζει να πεζοπορείς για τα ιδανικά σου.
 Στο δρόμο σου προσκυνητή μην πτοηθεί η ματιά σου,
 η φύση θα σε ακολουθεί που εκτείνεται μπροστά σου.

 Κυπάρισσα βαθύσκια με βράχους και χαράδρες
 απ' τη Σελλάδα θ 'ανεβείς σε πέτρες συμπληγάδες.
 Απ' την κλεισούρα θα βρεθείς σε επικλινές πεδίο
 και θ΄ αντικρίσεις το μικρό ξωκλήσι του Κυρίου.

 Κοιτώντας από κει ψηλά το πανόραμα του κάμπου
 νοιώθεις να ίπτασαι και συ στην αγκαλιά του βράχου.
Μοιάζει ως πράσινο χαλί στα πόδια σου η κτήση
 και σαν κερί φωτίζεται απ' ανατολή σε δύση.

Ο Δίκαιος αγέρωχος στέκει μες τους αιώνες
δεν τον τρομάζουν οι βροντές, τα χιόνια και οι μπόρες.
 Ολόγυρα ο κόσμος λες και έχει πλησιάσει
 σ' ευλαβικό προσκύνημα σε αυτήν εδώ την πλάση.

 Από τον Δίκαιο χαρούμενα όλα τα νησάκια μοιάζουν
 σαν διαμαντένιο στόλισμα στου Αιγαίου του πελάγους.
Μικρασιατικά παράλια, η Αστυπαλιά και η Σάμος,
 η Κάλυμνος, η Ψέριμος, η Λέρος και η Πάτμος.