Αόρατη παρουσία

 Χαμένος στην άβυσσο του ονείρου μου,
τρεμάμενος, έψαχνα να βρω τον δικό μου παράδεισο.
Μετέωρος αναζητούσα στη βαθειά σκοτεινιά
 την απουσία του γαλήνιου φωτός.
Νοιώθοντας την πνοή μου να σβήνει και να χάνεται,
η ψυχή μου θρηνωδούσα ικέτευσε,
να βυθιστεί στην απεραντοσύνη της αγάπης Σου!
Σε αναζήτησα, και Συ, μου εμπιστεύθηκες
τη δική Σου αγκαλιά, που οδηγεί στην αιωνιότητα!
 Μεταμορφωμένος ικέτης σταθερά περπατώ,
 ντυμένος τη φωτιά της αγάπης Σου!
Κι αν τα όνειρά μου πάλι προβάλλουν σκοτεινά,
 η αόρατη παρουσία Σου φωτίζει τα πάντα!
 Δε με τρομάζουν οι νύχτες.
Δε με φοβίζει η άβυσσος.
 Στέκομαι εδώ, το φως Σου κοιτώ!