Κι απόψε με ξενύχτισες
πλανεύτρα μαυροφόρα.
Κοντά στα ξημερώματα
τα όνειρά μου τ’ άγγιξε
το μαύρο μυστικό σου!
Λαμπύριζαν οι στάλες σου
και τη σιωπή σου ράγισε
ο ήχος του ανέμου.
Ολονυχτίς οι σκέψεις μου
κρεμάστηκαν στ’ αστέρια,
τη λύτρωση μου σκέπασε
το σάβανο της νύχτας.
Πρηνής, ανήμπορος να δω,
τα βλέφαρά μου κλείνω.
Απόμακρος από κάθε φως
μακριά θα δραπετεύσω,
εκεί που ραγίζουν οι σιωπές
και το αιώνιο ταξιδεύει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Κάντε το σχόλιό σας