Πάλλευκο

Τι παράλογη επιμονή
 αυτοί οι κάτασπροι κρίνοι
 με το πάλλευκο φως τους
 να μου κρατούν συντροφιά
αυτή τη νύχτα!
 Στον άφωνο κόσμο του λευκού
 ανθεκτικά κοιτάζω τη λάμψη,
 ευαίσθητη αναπνοή
 και η μεταμόρφωση ορατή,
 καταλαγιάζω στη ζωή!
 Το βράδυ περνά, αλλάζω,
σπαταλώ την αγάπη μου
 στο πάλλευκο φως χαρίζω,
ό,τι αγάπη μου ’μεινε,
το χρόνο να νικήσει!
 Θελκτικά το βλέμμα μου
σταμάτησε στους κρίνους.
 Ακόμη κι αυτή τη νύχτα
θα ξαγρυπνήσω στο πλευρό τους.
 Κι αν ακουμπήσω το λευκό,
θα φτερουγίσω μες τον δικό σου
 πάλλευκο ουρανό!