Στο πέρασμα των πάντων

 Περαστική είναι η ζωή κι ό,τι αυτή αγαπήσει
κάποια στιγμή θα αγαπηθεί, μα πάλι θα σιγήσει.
 Περαστικοί κι οι άνθρωποι, περνούν, πατούν το χώμα,
αναπολούν τις χαραυγές που δεν έφεξαν ακόμα.

 Περαστικά 'ναι τα πουλιά, στα δέντρα στα λιβάδια
 κάνουν φωλιές και κελαηδούν, μα χάνονται τα βράδια.
Περαστικά στη θάλασσα καράβια που λικνίζουν,
 μα σαν παλιώσει το σκαρί σε πέλαγο βυθίζουν.

 Περαστικά τα «σ' αγαπώ», τα λόγια τα μεγάλα,
 οι έρωτες οι δυνατοί, τα όνειρα τα βράδια.
Περαστικά 'ναι στη ζωή φαινόμενα μεγάλα,
 η ποίηση, η μουσική, το γέλιο και το κλάμα.

 Περαστικός είμαι κι εγώ, κάποια στιγμή θα σβήσω.
 Κι αν με ρωτήσετε ξανά τι θα 'θελα να ζήσω,
με μια πνοή, με μια ψυχή γενναία θ' απαντήσω:
 Θα 'θελα να ξαναγεννηθώ, Εκείνον ν' αγαπήσω.