Αγκάθια στο κορμί μου
οι παγωμένες νύχτες του βορά.
Κρατά δεμένα τα φτερά μου
τ’ αγκάλιασμα τ’ ανέμου
κι η ψυχή μου ρυτιδιασμένη
μήτε χαίρεται μήτε λυπάται
στα αναστενάγματα του κόσμου.
Ανέγγιχτος της αγάπης
θα ταξιδέψω ανατολικά,
εκεί που η ψυχή μου νοσταλγικά
ζητά να καταλύσει την αγάπη
απ’ το φλεγόμενο Δισκοπότηρο
των εξόριστων αστεριών!
Θα ταξιδέψω ανατολικά.
Όσο πιο ανατολικά
τόσο πιο ζεστή νοιώθεις
την αγάπη των ανθρώπων.
Στο βάθος της ανατολής
οι άνθρωποι γεννούν την αγάπη!
Νοιώθω μια παντοδυναμία
στο βάθος της καρδιάς μου,
σαν αντικρίζω τον ουρανό της ανατολής.
Σπαράσσει στα στήθη μου
η αγάπη της ανατολής
και το ταξίδι μου δε θα ’χει γυρισμό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Κάντε το σχόλιό σας