Ωρομέδια εμπειρία.

Διψασμένος ταξιδευτής ενός απέραντου σύμπαντος
και απογυμνωμένος της δύναμής μου, έγειρα πίσω…
 Απέναντί μου, το εκκλησάκι του Σωτήρος Χριστού,
 πρόβαλε ως λευκή καμπύλη στα πυρακτωμένα σύννεφα
 του αυγουστιάτικου ουρανού!
Φωτεινοί αστέρες στο σκοτεινό στερέωμα
 ευγνωμονούσαν την ύπαρξή τους στην παρουσία του Ενός.
Η φύση, μέσα σ' όλη τη διακριτικότητα της σιωπής,
 όμοια αποτύπωση πηγαίας δημιουργίας
 μιας καλλιτεχνικής ιδιοφυίας,
 μετείχε της αγιότητος!

 Εκτυφλωμένος από αστείρευτη κατάνυξη,
που μυστικά χαροποίησε την ύπαρξή μου,
 ένοιωσα ελεύθερος στο δικό μου προορισμό.
 Προσκύνησα την εικόνα του Ενός και η καρδία μου
απογυμνώθηκε…
Το λιγοστό φως ενός τρεμάμενου κανδηλιού,
 ως ανταύγεια του ανέσπερου φέγγους,
ακολουθούσε τους χτύπους της καρδιάς μου
και ως μάρτυρας αυθεντικής συνάντησης
 παρήγορης ελπίδας, συνοδοιπορεί φωτιζόμενο
στο σκιερό μονοπάτι της ζωής μου!
Το ταξίδι τώρα αρχίζει…