Ίσα που προλαβαίνω

 Στο ρεὐμα του κόσμου, αντίθετα
 σ ’ό,τι με ορίζει, ίσα που προλαβαίνω
 κάτι να γράψω…
να σου το δώσω μοναδική μου ζωή!
Προαίσθηση συνάντησης
 στα βρόμικα πεζοδρόμια
μιας απρόσωπης πόλης.
 Εδώ σ’ αυτά τα στενά σοκάκια
 κυνηγάει ο θάνατος τη ζωή.
Ίσα που προλαβαίνω να του ξεφύγω
και του ξεφεύγω γιατί κοιτάω αυτόν.
 Σ’ αντίθετα τρένα ταξιδεύεις ζωή μου
 που συναντιούνται στον χρόνο
και νικάνε τον θάνατο μες τη ζωή!
Αντίθετοι δρόμοι και για σένα ζωή μου
 χαϊδεύεις τον θάνατο και ο χρόνος πνοή.
 Σου είμαι ευγνώμων που δεν με δικάζεις
 κι αν νοιώθεις μόνη, γυμνή στην ζωή,
 εγώ έχω φίλους που σ’ αγαπάνε,
ντύσου τον χρόνο, ο χρόνος είναι ζωή!