Στα καλντερίμια τ’ ουρανού

Εκεί, στα καλντερίμια τ’ ουρανού
 που ο θαυμασμός γεφυρώνει τις ταραγμένες ψυχές,
 εκεί, που η αστροφεγγιά μυρώνει
 την μοναξιά της αγάπης της,
δραπετεύουν τα όνειρα να αράξουν
 στο βάλτο των παθών.
 Καμιά διαφυγή!

 Ταξιδευτής στα καλντερίμια τ’ ουρανού
 εκεί που σκοντάφτουνε τ’ αστέρια,
 υφαίνω την ελπίδα μου
για να βρεθώ -χωρίς πνοή-
 στα αρμυρισμένα κύματα,
στου φεγγαριού τα χέρια.

Ταξιδευτές στα καλντερίμια τ’ ουρανού,
ενίοτε, αισθάνομαι πειρατής
που ακονίζει το σπαθί του να μαγνητίσει
 τις διαμαντοστολισμένες αστραπές του δειλινού!
 Σφραγισμένα τα μάτια,
 πλημμυρίζουν διλήμματα
και ένοχα βυζαίνουν την πνευματική
κληρονομιά της ανθρωπότητας!