Άκλαυτες μνήμες

 Μέσα στη βαθειά σιωπή των αιώνων
 νοιώθω τον εαυτό μου μικρό,
νοιώθω χαμένος
και λίγο ντροπή,
για λερωμένους έρωτες
 που γέλασαν την ψυχή μου.

 Τούτες οι μνήμες ακατανόητες,
 στα βάθη τ’ ουρανού
 πλημμυρισμένες αγωνία
βρίθουν σιωπές…
 Βυθίζομαι στα όνειρά μου
 με μόνη σωτηρία το ακατανόητο.

 Αλώβητος στον ποιητικό μονόλογο
της νοσταλγίας μου εμψυχώνω
τις άκλαυτές μου μνήμες.