Αυτογνωσία 

 Καρφώνω το βλέμμα μου στο κενό, 

αιχμαλωτίζομαι εγκάθετος 

στο ανικανοποίητο της ώρας

 και μυρωμένος αγέρα -άωρου όρθρου- 

φλέγομαι στην έρημο

 της ανελευθερίας μου! 

 Τόσες και τόσες στιγμές συγκάλυψα αλήθειες

 σκορπίζοντας θάνατο στα ποιήματά μου.

 Πλαγιάζουν οι πόθοι μου ολόγυμνοι, κι εγώ; 

στη σκιά του σταυρού μου αιμορραγώ. 

Ίλασθητί μοι, Κύριε. 

 Στα λαχανιασμένα στήθη μου

 ζω τη στιγμή μου… σε ένα κόσμο θέωσης. 

Στην αρυτίδωτη ομορφιά της άγρυπνης ψυχής

 κηδεύτηκαν οι πόθοι μου

 και ταξιδεύουν οι μνήμες μου 

στη ραγισμένη σιωπή του χρόνου. 

 Αιμορραγούμε στο αδαπάνητο τίμημα της προσμονής

 και τα βεβηλωμένα λάθη μας ζωογονούν τις αισθήσεις μας.

 Στο ασημένιο δισκοπότηρο της ζωής νιώθουμε λεύεροι, 

στο άρρυθμο πόνου το δάκρυ γεμίζουμε φως.

 Άγγιξέ μας, Κύριε! 

19/09/2023

Αυγουστιάτικα  φεγγάρια

Οδοιπόροι εμείς, του παρόντος βίου,

εριζοβόλησαν στο διάβα μας

 αυγουστιάτικα φεγγάρια.

Με  του πρόσκαιρου έρωτος τη φωτιά

απωλέσαμε τις αυταπάτες μας.

Το  πρόσταγμά σου, Αύγουστε,

 καθοδηγεί τα βήματά μας

 σε φωτοφόρους οργασμούς

 αιώνιας γαλήνης.

 

Αυγουστιάτικα φεγγάρια φωτίζουν,

 με βαθύσκια λάμψη, το λησμονημένο,

 σε σκοτεινούς ουρανούς.

 

Εκδιωγμένος της ζωής

 γεννιούνται και πεθαίνουν μέσα μου

 ανέγγιχτα φεγγάρια.

Αλησμόνητες σεμνές αναμνήσεις

φωτίζουν τις νύχτες

τα μάτια της μοναξιάς μου,

 με την ευχή να μην λησμονηθώ.

 

Τούτον τον Αύγουστο,

 θα θηλάσω στο φως σου, ζωή,

της ψυχής μου τις ερημώσεις

 κι ας ξυπνήσω σ’ ένα ναυάγιο,

 που εγώ έχω ζητήσει…

 

 

Αεροβάτης  προσκυνητής

 

 

Μια ρόδινη, λυκόμορφη ανταύγεια

 αγγίζει την ερημιά μου,

ακτίνα του εγώ μου

στο βάθος του ορίζοντα.

Μέσα  στους τέσσαρες ανέμους

πέταξε η ψυχή μου και ταξιδεύει…

 προσμένοντας  ένα θαύμα.

 

Σωπαίνω,  κι αφουγκράζομαι

 στα μαυρισμένα δάση

λησμονημένους θορύβους

πληγωμένων πουλιών..

Απόψε τα διψασμένα άστρα

 ναυάγησαν στους διαδρόμους της νύχτας

 και τα σπλάχνα μου μάτωσαν.

 

Υπομένω…

τι κι αν όλα μ’ αρνήθηκαν;

Από φωτιά, σύννεφο και χώμα

είμ’ καμωμένος, και ό,τι αγάπησα,

 κι ό,τι μ’ αγάπησε, έγιναν φως

στους παλμούς της καρδιάς μου.

 

Διαβάτης  τ’ άσπιλου ουρανού

και μια αθέατη μουσική

υφαίνει τη θύμησή μου.

Αεροβάτης  προσκυνητής

 σε δυο παράλληλους τροχούς

κάτω απ’ το φως των αστεριών

θα τραγουδώ στους ανέμους.

 

 

26/07/2023

 

Χρυσορόδινη  νύχτα

 

Μας σκότωσε τους έρωτες

τούτος ο καύσων,

μελαγχολία εγκατάλειψης

της ύστερης αναπνοής μας,

μιας άνοιξης που σπαταλήσαμε

στην ανυπόφορη καμπύλη της ζωής.

 

Ω, Χρυσορόδινη νύχτα,

στο φως του σκοταδιού σου

μας δροσίζεις σιωπηλά

ερωμένη βασίλισσα.

 

Μυσταγωγούμε  λευκούς χειμώνες,

τις νύχτες που σταλάζει η μοναξιά μας

επώδυνο μίσος ηδονής!

 

Φωτομάχοι,  περιφρονούμε καταιγίδες.

Οι  άμυνές μας περιφέρονται ακέφαλες,

μόνοι, γυμνοί στους δρόμους

βάφουμε τα κορμιά μας

στο φως του ήλιου

και μυρώνει τα βλέφαρά μας

μια παγωμένη λύπη.

 

 

 

21/07/2023

Απύθμενος πόθος

 

Πιθύμησα δυο αστέρια ν’ ακουμπήσω

 και να χαθώ αιρούμενος πάνω απ’ τον κόσμο.

Απύθμενο το πάθος της φυγής,

αγωνιζόμενος ατελέσφορα εραστής

εξηγέρθησαν οι αισθήσεις μου

και, κάπου εκεί, η ματιά μου

 άγγιξε το θόλο του κορμιού σου.

 

 Το  πόθος διαπέρασε τα οστά μου

 και πλάγιασα στα στήθη τα καρδιοσκέπαστα,

που δίνουν νόημα και ζωή.

 

Ως έκπτωτος στην εξορία μου

και ανεκδιήγητα ταπεινωμένος

ως εκλεκτός προσκυνητής

 εκμηδένισα τις σκέψεις μου,

 και ως Διόνυσος θεός 

εθήλασα του έρωτα…

γλυκό κρασί!

 

 

 

18/07/2023

 

 

Ένδοξη αγάπη

 

Ένδοξη αγάπη, έχεις ως τρόπαιο

 την  πολυτέλεια της μοναξιάς

στον έρωτα της ερήμου.

 

Γυμνός από αγάπη ντράπηκα στο μίσος

 και τροχιοδρομώ στο στέρνο σου.

Μες το σκοτάδι βρήκα το φως

 _αθάνατο μνημείο της καλοσύνης_, 

Μες το σκοτάδι είν’ η καρδιά

και στο θησαυροφυλάκιο της   

φυλάσσει ασκανδάλιστα ομορφοκάμωτα

 της υπερπροσφοράς και της θυσίας

τα  οιστριλατούμενα στεφάνια.

 

Ω, ένδοξη αγάπη!

σαν προσευχή κυματίζουν μεσίστιες

οι σκέψεις σου στο μίσος,

να ξεριζώνεις μια καρδιά χωρίς

να έχει ρίζες… απλότης ψυχικού μεγαλείου.

Νηπιάζουν  οι σκέψεις σου στο μίσος,

 σταυρώνεσαι ν’ αναστηθείς

και βαδίζεις με καλοσύνη

την κλίμακα του Γολγοθά.

Πονάς, όπως Εκείνος πόνεσε,

 για σένα, πάνω στο Σταυρό!

 

Ματόβρεχα της ένδοξης

αγάπης τα μονοπάτια,

 κάθε βήμα και δάκρια

που κυλούν βαρύτιμα

 στο χωνευτήρι της προσμονής!

 

13/07/23