Μεταναστευτικές ψυχές

 Όπου κι αν γύρεις το βλέμμα σου
 σ’ αυτό το ανατολίτικο νησί
το αγκαλιάζουν μεταναστευτικές ψυχές.
 Είχαν την θάλασσα στην αγκαλιά τους
 και έχουν αλμύρα τα κορμιά τους.
Βρεγμένα κορμιά σε ξένα χώματα
ζητούν ανάπαυση και πάλι φυγή…
Υπέρμετρη μοίρα τους τάζει ελπίδα
 κι οι ενοχές πολλαπλές!

Κρατούν την μνήμη τους
 μέσα στο βλέμμα,
δεν υποφέρουν το βάρος της φυγής,
γιατί η σκέψη τους ταξίδεψε
 με τον αγέρα!
 Κοιτούν μετέωρα-δεν είναι ψέμα.

Μεταναστευτικές ψυχές
 γυρεύουν προορισμούς.
Και μένουν εδώ, σε χώμα υγρό,
 να μετρούν στιγμές,
αναμνήσεις του χτες...
Κάθε βήμα κι ένας ανώριμος στίχος,
 κάθε γωνιά και μια ξεχασμένη αγκαλιά.
 Εκτοπισμένοι στο αύριο ζουν τη στιγμή
 σε λερωμένα λιμάνια και η ζωή τους μισή!