Ευγνώμων

Ευγνωμονώ τις ελλείψεις μου...

ό,τι μου λείπει με προστατεύει

από κείνο που θα χάσω!

Όλες οι ικανότητές μου που ξεράθηκαν

στο αφρόντιστο χωράφι της ζωής,

με προφυλάσσουν από άχρηστες, ανούσιες.

κινήσεις στο κενό.

 

Ό,τι μου λείπει με διδάσκει,

ό,τι μου ’χει απομείνει,

μ’ αποπροσανατολίζει,

γιατί μου προβάλλει εικόνες απ’ το παρελθόν

σαν να ’ταν υποσχέσεις για το μέλλον.

Δεν μπορώ, δεν τολμώ

ούτ’ έναν άγγελο περαστικό να φανταστώ

γιατί εγώ, σ’ άλλον πλανήτη

χωρίς αγγέλους κατεβαίνω.

 

Η αγάπη, από λαχτάρα που ήταν

έγινε αγνή της παρθενιάς μου ταπεινοσύνη,

μαζί γευόμαστε τη μελαγχολία του Χρόνου.

Στέρησέ με –παρακαλώ το Άγνωστο–

στέρησέ με κι άλλο της ψυχής το γλυκόγελο,

ώσπου οι φόβοι μου γίνουν σώμα

για να επιζήσω…

 

 π Φ.Δ. 02/11/2023