Αφιέρωση

Λευκό γιασεμί οι σκέψεις μου
 στην ποίηση στάζουν αίμα!
Σφίγγω στα χέρια τα γκέμια της ζωής ,
 και προσπαθώ…
βυζαίνω ένοχα στα χείλη μου
απόψε τ’ άρωμα σου!
 Λιώνω, σαν χιόνι έφηβο
 σ’ απάτητες κορφές!
Στις θύελλες αφήνομαι…
 και ξεκινώ,
 να αφιερώσω λίγες γραμμές,
για σένα, λευκή ψυχή μου…
 Θύελλα η ζωή, την είδα,
 την γράφω αναπνοή- αναπνοή!
Σε σένα χαρίζω λίγες ανάσες,
 τις άλλες τις θέλω,
 να ζω τις στιγμές που θα γράφω…
 πάλι για ’σένα!