Ω, ψυχή μου!

 Έκλαψα απόψε δυνατά,
σαν αναπόλησα την ματιά σου
και σκλάβωσα τη λύπη!
 Πέταξα με λαβωμένα φτερά
στην έναστρη καταιγίδα τ’ ουρανού,
για να μεθύσω στον οργασμό
των ματιών σου!
 Με τρομάζει αυτή η νύχτα!
Κάτι κρύβει…
Στους εξώστες τ’ ουρανού έστησαν χορό οι άγγελοι
 και αόρατες ψυχές χειροκροτούν μαζί τους!

 Ω, ψυχή μου!
Πόσες φορές με συντρόφευσε η σκέψη σου
στης ζωής μου το ταξίδι…
Κάθε απόβραδο στα καλντερίμια του μυαλού μου
 η σκέψη σου αναπνοή,
μου δίνεις ζωή!
 Χάνομαι…
Σκλαβωμένος μισθοφόρος της ματιά σου
 απόψε θα περιμένω στην όψη του φεγγαριού,
 εκεί που οι άγγελοι τ’ απόβραδο
γονατίζουν μπρος στ’ αστέρια
που κρύβουν τη ματιά σου.