Το πάθος της φυγής

 Εδώ, κάπου ανάμεσα
στα ερείπια της ψυχής μου
 λάμπουν κομμάτια της ομορφιάς σου!
 Σπασμένες μνήμες
 στο φως της ανθρωπότητας,
 ό,τι απέμεινε!
 Αποχώρησες, παίρνοντας
αυτό που είχες,
 όχι αυτό που σου χαρίστηκε.
 Μετέβης στο σκοτάδι,
για να εκτιμήσεις το φως
κι εγώ, παρόν στο μέλλον σου!

 Όλα είναι ένα λάθος
στο πάθος της φυγής!
 Μια στιγμή στο χρόνο μου
 -βούλιαξα στη σιωπή-
η απουσία σου πληγή
άγγιξες το κορμί μου!
 Μαύρο το φεγγάρι θρηνεί,
σαν μαύρο ατσάλι με πολεμά.
Δε με λυγίζουν οι θρήνοι,
 στην ψυχή μου υπάρχει ομορφιά!
 Κάθε κομμάτι συμβιβασμός,
 λάμπει στα σκοτάδια μου
το δικό σου φως!