Μη μ’ αγγίζεις…

 

Τρέμω, απ’ τις παλάμες του Θεού

δανείστηκα ένα δάκρυ,

θρύμμα στις άφθαρτες πληγές

και το κρατώ στα χέρια μου,

στοιχειό μες την ψυχή μου.

Μη μ’ αγγίζεις,

 

Στη γη διαβαίνω διάφεγγος,

πρωτοφορώ αναδοσμένων φως

στις ερημιές της αιωνιότητας

για μια ζωή φευγάτη…

 

Ιδού, το πεπρωμένο εντύθηκε

λευκά τ’ ουρανού κατάρτια.

Ω! το μαύρο των ματιών σου έντυσε

την  γύμνια της ψυχής μου,

αναβατή, σαν κλίμακα βαθύπνοη,

αναγαλλιάζετε η άσωτη πνοή μου.

 

Το πεπρωμένο μου,

αγέρωχο εκτάθηκε

σαν μοίρα ξοφλημένη.

Θα κοινωνήσω υψίστου δάκρια,

μακριά απ’ τον κόσμο τούτο,

εσέ να αγαπήσω…

Μα μη μ’ αγγίζεις,

 

 

Π. Φ.Δ. 21/10/2023