Μόνο για μια μέρα

Τι νοσταλγία κι αυτή!
Πιθύμησε η ψυχή μου
- μόνο για μια μέρα-
μία αναδρομή στα περασμένα
στα χρόνια τα ανέμελα
που αφοπλιστικά η ομορφιά
ανάβλυζε στο αίμα!
Εκείνα τα φθινοπωρινά σούρωπα
που ξεχείλιζε η νιότη μας χρώμα !
Ατέρμονες ανατολές μας καλούσαν
σε αλλιώτικους κόσμους, μαγικούς!
Ακόμη θυμάμαι τις υποσχέσεις,
δοσμένες σε μισοσκότεινους χειμώνες,
στα μυστικά του έρωτα
στις διαυγές ψυχές μας
γεννιόντουσαν αγάπες αληθινές,
αγνές, χωρίς κανένα ψέμα!
Στα σεληνοφώτιστα δρομάκια
μοναχός θα περπατήσω
και στο καμπύλωμα της νύχτας
θα πλησιάσω με τη σκέψη μου τη νιότη,
για να μεθύσω με το άρωμα
των παιδικών μου χρόνων!
Θα ζωγραφίσω ένα καθαρό χαμόγελο
γεμάτο αναμνήσεις
και μες τις χούφτες μου θα κλάψω σαν παιδί,
έτσι να με θυμάμαι…