Ακύμαντο πάλεμα

 Προσπαθώ να χωρέσω μεσ’ τα ποιήματά μου
 ολάκερη την ανθρωπότητα,
 τους νεκρούς που σίγησαν
 και αυτούς που δε γεννήθηκαν!
 Εκστατικός εραστής της απολύτρωσης
 περιφρονώ με τρόμο το απόλυτο τίποτε
 και με ηδονή αγγίζω τα δύο για πάντα άκρα!
 Ακύμαντο πάλεμα τα λόγια της ποίησης,
 φυτρώνουν στο μυαλό μου τα λόγια
που ουρλιάζουν στην ανθρωπότητα!
Κόκκινα κρίνα τα λόγια
 που δρασκελίζουν τη μνήμη.
 Μα πώς να σαβανώσουν τους νεκρούς;
Το νιώθω, δε θα μπορέσω να εκφραστώ.
 Ίσως το μυαλό μου σάλεψε.
Αφηρημένος προσπαθώ να ξεφύγω,
 καμιά ικανότητα!
 Ματωμένες ανάσες τα λόγια
 που δε μπορώ να φυλακίσω
για τους αγέννητους!
Ατενίζω την ανθρωπότητα γυμνός,
 χωρίς χαρτί, χωρίς μολύβι.
 Ολιγογράφος θαυμαστής, χάνομαι
 στην ελευθερία της ποίησης
 που δεν μπορώ να εκφράσω!